‘ఒక సారి వెళ్ళొచ్చాక మళ్ళీ తొలి అడుగు ఏంటి..’ అని అంటారా..!!? అప్పుడు క్లాస్ లోకి వెళ్ళలేదు కదా అందుకే ఇదే నా తొలి అడుగు ఔతుంది. ( అని నా ఫీలింగ్ :-) )
మొత్తానికి తొమ్మిది నుంచి స్ట్రగుల్ చేస్తే పది ఐంది కాలేజ్ కి వెళ్ళేప్పటికి. మిగతావాళ్ళు అటు ఇటు తిరుగుతుంటే మేము మాత్రం తెలిసినట్టుగా (ఆల్రెడీ ఒక సారి పరిచయం ఐంది కదా మా అడవి :-) ) డైరెక్ట్ గా ఆఫీస్ కి వెళ్లిపోయాం. కానీ మాకు ఒక ట్విస్ట్ అక్కడ. ప్రిన్సిపాల్ గారు సెమినార్ హాల్లో మీటింగ్ మొదలు పెట్టేసారంట, ECE కి మార్నింగ్ సెషన్ అంట. ‘చచ్చీ చెడి ఒక సారి ఈ ఆఫీస్ కనుక్కున్నాం, మళ్ళీ ఆ సెమినార్ హాల్ ఎక్కడో కనుక్కొని చావాలా’ అని తిట్టుకొని క్లర్క్స్ ని వాళ్ళని వీళ్ళని పట్టుకొని మొత్తానికి హాల్ చేరుకున్నాం. ఆంధ్రాలోనే ఇలా జరుగుతుంది అనుకుంట. మీటింగ్ స్టార్ట్ అయ్యి అరగంట ఐంది, కానీ మొదటి వరస మాత్రం నిండలేదు. అదే మా అదృష్టం లెండి. వెళ్లి కూర్చుని అయన చెప్పే మాటలు వింటున్నాం. నాకు అందులో వినబడ్డ (ఊత)పదాలు ‘అవర్ కాలేజ్’, ‘డిసిప్లిన్’, ‘నెంబర్ 1’ ( కృష్ణ సినిమా కాదు, మా కాలేజ్ ర్యాంకింగ్ అంట ). ఆ తర్వాతి సంవత్సరాలలో అవే అలవాటైపోయాయిలెండి :-) .
మొత్తానికి మీటింగ్ అవగొట్టారు మా ప్రిన్సిపాల్ ( భోజనం టైం అయ్యిందిలెండి :-) ). డాడీ నేను కలసి అప్లికేషన్ ఫిల్ చేసేసి, తదుపరి భోజనం కూడా చేసాం ( మా కన్నా కాలేజ్ మ్యాప్ బాగా తెలిసిన వాళ్ళని పట్టుకొని క్యాంటీన్ కి వెళ్ళాంలెండి). డాడీ కి పని ఉంటే విజయవాడ వెళ్లారు. నేను ఇప్పుడు ఒంటరిని కాలేజీ లో :-( (‘18 ఏళ్లు వచ్చాయి, ఇంకా నాన్నకూచి ఏంటి? :-P ‘అని అనకండి. నాన్న నేను బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్ – మేము మాటలతోనే కొట్టుకుంటాం :-D)
నేను కూడా నాన్నతో పాటే వెళ్దాం అనుకున్నా, ప్చ్... కుదరదు, మధ్యాహ్నం ఖాళీగా ఉంటే మా (కాబోయే) స్టూడెంట్స్ ఏమైపోతారో అని ప్రిన్స్(పాల్) గారు ఆఫ్టర్నూన్ సెషన్ పెట్టేసారు :-( . బుక్స్ లేవుగా ఏం చెప్తారు ఎలా చెప్తారు అని అనుకుంటున్నారా! అదేదో మెసేజ్ లో చెప్పినట్టు ఆంధ్రా (ఫ్యూచర్) ఇంజినీర్స్ కి బుక్స్ తో పనిలేదులెండిJ.
ఎటు పోవాలో తెలీక అటూ ఇటూ తచ్చాడుతుంటే ఎవరో నన్ను ఒక రూం లోకి నెట్టేసారు x-(. లోపల ఆయనెవరో చెప్తున్నారు. ఏం చెప్తున్నారు అని ఇప్పుడే అడగద్దు. నాకు కూడా ఏం అర్థం అవలేదు కదా :-) ). నన్ను లోపలకి నెట్టేసిన ఆయనే మిగాతావాళ్ళని కూడా నేట్టేసారనుకుంట, హాల్ అంతా నిండిపోయింది. సరే అనుకొని ఒక మూల కూర్చున్నా. ఇంతలో అయన మాటల్లో ఒకటి నా చెవిన పడింది – ‘అటానమస్’. ఎక్కడో విన్నా.... ఎక్కడో విన్నా... అని బుర్రగోక్కుంటుంటే బల్బ్ వెలిగింది :-) , పొద్దున్న సెమినార్ హాల్ లో విన్నా. హా, రైట్, అక్కడే విన్నా. మా ప్రిన్సిపాల్ గారు చెప్పారు, మా కాలేజ్ అటానమస్ ఔతున్దంట. (అఫిలియేషన్ అంటేనే పూర్తిగా అర్థం తెలిదు నాకు :-(, ఇంక ఈ కొత్త పదానికి ఏం తెలుస్తాది చెప్పండి.) నా (లాంటివాళ్ళ) బాధ గమనించిన ప్రిన్స్ గారు వివరించడం మొదలుపెట్టారు. అయన చెప్పిన ఆ రెండు గంటల విశ్లేషణాత్మకమైన వివరణ సారాంశం ఏంటంటే... షెడ్యూల్ మాది, సిలబస్ మాది, మార్క్స్ మావి. ఇంకా విపులంగా చెప్పాలంటారా! అయితే వినండి. అనగనగా ఒక కోతి. అది కల్లు తాగిందంట, వస్తుంటే దార్లో ముల్లు గుచ్చుకుందంట. అది సంగతి. సో, ఇప్పుడు మా (కాలేజీ) స్థితి అది అన్నమాట.
నిండా మునిగినోడికి చలి ఉండ(కూడ)దు అని అనేస్కోని, పక్కనోళ్ళని పరికించడం మొదలెట్టా. కొంతమంది కళ్ళు అప్పగించి మరీ వింటున్నారు, కొంత మంది నాలాగే :-). పాపం మా సార్ మాత్రం ఏ ముక్కా వదలకుండా అన్ని చెప్తున్నారు.
మొదటిరోజు పరిచయాలు మాత్రం గుర్తుండిపోతాయండి. ఇది నిజం. ఏదో ఒక ఇంప్రెషన్, రిసల్ట్ మాత్రం ఆ సంఘటన కానీ ఆ మనిషి కానీ మెమరీ లో ఉండిపోవడం. ఏదో లవ్ స్టొరీ చెప్తున్నా అనుకోకండి :-D, హిహి, మొదటిరోజు నాకు పరిచయమైంది మాత్రం స్పార్టా(రోహిత్). ‘వీడు ఇంజినీరింగ్ ఏంటి? టెన్త్ అంటే సూట్ ఔతాదేమో!’ అనుకున్నా. పాపం వీడికి తొందర ఎక్కువ. ‘నేనే ముందు మాట్లడెయ్యాలి’ అనే ఆత్రం. బాగా యాక్టివ్.
వీడి కంటే ముందు ఇంకొకడ్ని చూసా, రావ్ :-) (వెంకట్ – అలియాస్ ప్రసాదరావ్) కానీ వాడు మా బ్రాంచ్ అనుకోలేదులెండి. మనిషిని చూస్తే పాపం జాలేసింది. నాకన్నా బక్కగా ఉన్నాడు. వాడ్ని చూసి CSE అనుకున్నా, నా అంచనా తప్పు కాదులెండి. వాడొక కంప్యూటర్ మానియాక్ :-). హార్డ్ వేర్, సాఫ్ట్ వేర్ ఏ డౌట్ ఉన్నా వాడ్ని అడగండి, చెప్పేస్తాడు.
అలా మొదటిరోజు కొత్త పరిచయాలతో కొత్తగా, క్లాస్ రూం తో భయంగా, తెలియని పద్ధతులతో భయంకరంగా గడిచిపోయింది. ఏదేమైతేనేం, నేను ఇంక ఖాళీ కాదు - ఆనందం, బాధ కలిపిన కొత్త ఫీలింగ్ అది.
గుండెల్లో భయం దాగున్నా,
ఆకాశంలో ఎగరాలన్న
ఆ కోరికే తెచ్చిపెట్టె నా
కళ్ళలో కొత్త వెలుగు
అందుకే ఈ తొలి అడుగు.
సశేషం...
